Na het maken van mijn vlierbessensuccus in mijn vorige blog was het tijd voor een nieuw experiment.
Dit keer ging ik aan de slag met rode klaver (Trifolium pratense) – een kruid dat ik al langer interessant vond, vooral vanwege de verhalen over haar ondersteunende werking bij vrouwen in de overgang.
Tijdens mijn opleiding tot herborist/fytotherapeut wil ik niet alleen leren over de theorie achter kruiden, maar vooral ook ervaren hoe het is om ze zelf te verwerken, gebruiken en ervaren. Daarom wilde ik deze keer een tinctuur maken. En dus trok ik het veld in, mand in de hand, op zoek naar die roze klaverbloemen.
De kracht van isoflavonen
Wat rode klaver bijzonder maakt, is haar gehalte aan isoflavonen – plantaardige stoffen die lijken op ons eigen oestrogeen. In de kruidengeneeskunde wordt ze al eeuwen gebruikt als ondersteunend kruid voor vrouwen in de overgang. In Aziatische landen, waar men van nature meer isoflavonen binnenkrijgt via voeding (zoals soja en peulvruchten), lijken overgangsklachten zoals opvliegers en nachtzweten minder vaak voor te komen.
Dat vind ik interessant: het laat zien hoe subtiel voeding en planten kunnen bijdragen aan evenwicht in het lichaam. Natuurlijk weet ik niet precies hoeveel isoflavonen er in mijn zelfgemaakte tinctuur terechtkomen – ik werk tenslotte niet met gestandaardiseerde extracten – maar dat is ook niet het doel.
Voor mij gaat het om leren, ervaren en begrijpen wat een plant mij/ons te bieden heeft.
Van veld tot tinctuur
En dus trok ik er deze zomer op uit, het veld in, gewapend met mand en schaar.
Ik kwam terecht in een veld vol overvloedige rode klaver, waar ik zonder aarzelen kon plukken – de natuur deelde ruimhartig uit. En als je geluk hebt, vind je tussen al die roze bolletjes zelfs een klavertjevier – een klein teken van geluk.🍀
Thuis heb ik de bloemen te drogen gelegd en er daarna een tinctuur van gemaakt: de bloem en bovenste plantdelen op alcohol gezet en het twee weken laten trekken, zodat de werkzame stoffen langzaam overgaan in de vloeistof.
🎥 (In mijn video laat ik zien hoe ik de rode klaver oogst en verwerk tot tinctuur.)
Wat ik leer van rode klaver
Elke tinctuur die ik maak, is een klein experiment – een manier om de theorie uit mijn opleiding om te zetten in praktijk en ervaring op te doen. Tijdens de twee weken dat de plantdelen in alcohol trokken, kon ik goed zien hoe geur, kleur en textuur veranderden. Het blijft bijzonder om te merken hoe planten tijdens dat proces langzaam hun eigenschappen afgeven. Wat het effect van de tinctuur precies zal zijn, mag ik nog gaan ervaren – maar dat maakt het juist zo interessant!
Tot slot
Net als bij de vlierbes voelt het bijzonder om de kracht van zo’n alledaagse plant te onderzoeken en ervaren.
Rode klaver herinnert me eraan dat de natuur vol eenvoudige, maar waardevolle helpers zit – als we maar de tijd nemen om te kijken.
In mijn volgende blog deel ik weer een nieuw hoofdstuk uit deze kruidige reis.
Misschien een kruid voor de huid, of iets wat rust brengt in een druk hoofd.
Stap voor stap leer ik verder – ga je mee?
💚
Volg mijn reis als toekomstig herborist/fytotherapeut en ontdek samen met mij hoe de kracht van planten zich vertaalt naar ambachtelijke verzorging.
Mijn eerste vlierbessensuccus
Afgelopen september trok ik eropuit om alleen de diepdonkere, rijpe trossen van de vlier te plukken. Thuis kneusde ik de bessen voorzichtig en verkreeg zo het pure sap. Dat conserveerde ik volgens een traditioneel recept met alcohol, zodat het lang goed blijft.
Het oogstmoment is inmiddels voorbij; de struiken zijn nu grotendeels leeg. Maar dat maakt deze succus juist zo waardevol: je legt de energie van de herfst vast om in de koude maanden te gebruiken. Goed afgesloten en koel bewaard blijft de succus meestal 1-2 jaar stabiel.
Hoe je het kunt inzetten
- Als elixer: 1-3 theelepels per dag, vooral wanneer de R in de maand zit.
- Als basis voor siropen: te combineren met bijvoorbeeld honing of andere verzachtende ingrediënten.
Vooruitkijken
Misschien kun je nu geen vlierbessen meer oogsten, maar hopelijk inspireert dit verhaal je voor volgend jaar. Vanaf eind augustus kun je uitkijken naar rijpe, bijna zwarte bessen. Pluk ze op een droge dag, verwerk ze vers, en bewaar zo een stukje herfst voor de winter.
Voor mij voelt het bijzonder om deze oude kennis opnieuw te ontdekken en toe te passen. Dit soort bereidingen maken deel uit van mijn pad richting master herborist — een reis die ik graag met je deel.
💌 Benieuwd naar hoe mijn kruidenkennis zich vertaalt naar ambachtelijke producten?
Ontdek mijn zepen en duurzame, natuurlijke verzorging in de shop of volg mijn reis op Instagram: @natuurzeepatelier
